کاشانه‌ی خاموش

در سوگ چشمانت نگاهم خیس باران بود
انگار دریای درونم غرق طوفان بود

یک عمر دلدارم نبودی بی وفای من
در حسرتت دنیا برایم رو به پایان بود

دنیا برایم سوز و سرمای عجیبی داشت
حتی بهارم در نبود تو زمستان بود

افسردگی‌های مرا باور نمی‌کردی
کاشانه‌ی خاموش من مانند زندان بود

می‌سوختم در حسرت آرامش عشقت
وقتی نبودی روزگارم نا به سامان بود

شاعر: مهدی ملکی الف