عطشناک

ای عشق! رفته‌ای که پریشان کنی مرا
دیوانه‌ترین عاشقِ دوران کنی مرا

آوار کرده‌ای غم خود را به روی من
تصمیم توست یکسره ویران کنی مرا

صحرای عطشناکم و پر حسرتم هنوز
باید که کمی شاهد باران کنی مرا

بیمار تر نکن دل من را عزیز دل
تب دار توام، کاش که درمان کنی مرا

با آمدنت حال مرا خوب کن شبی
ای کاش کمی شاد و غزل خوان کنی مرا

در انتظار عطر بهار است قلب من
سخت است غرق فصل زمستان کنی مرا

شاعر: مهدی ملکی الف